جهت گیری های برنامه درسی استادان: نقش جنسیت، مرتبه علمی و نحوه ارائه آموزش (مجازی، حضوری) در دانشگاه علوم پزشکی مشهد

مقدمه: جهت گیری های برنامه درسی استادان در موفقیت و شکست برنامه های آموزشی نقش مهمی دارد. هدف این پژوهش بررسی جهت گیری برنامه درسی استادان بر اساس جنسیت، مرتبه علمی و روش ارائه آموزش است. روش ها: این پژوهش از نوع توصیفی مقطعی است که در سال 1390 اجرا شد. جامعه آماری پژوهش شامل استادان دانشگاه علوم پزشکی مشهد بود که نمونه ای به تعداد 145 نفر از آنان مورد بررسی قرار گرفت. به منظور جمع آوری اطلاعات، از پرسشنامه جهت گیری های برنامه درسی ماهلیوس و همکاران استفاده شد. تحلیل داده با استفاده از آزمون های تحلیل واریانس چند متغیره، آزمون لوین، همبستگی پیرسون و تعقیبی توکی انجام شد. نتایج: استادان جهت گیری رفتارگرایی، به گزینی شوآب و فرایند شناختی را بیش از سایر جهت گیری ها ارزش گذاری کردند. بین جهت گیری های برنامه درسی استادان بر حسب نوع ارائه آموزش (حضوری و مجازی) و مرتبه علمی آنان تفاوت معناداری مشاهده شد. مربیان نسبت به اساتیدی که دارای مرتبه استادی بودند جهت گیری انسان گرایی را در سطح بالاتری ارزش گذاری کردند (001/0p=). بر حسب جنسیت تفاوت معناداری در جهت گیری های برنامه درسی استادان مشاهده نشد. ما بین حیطه های مختلف جهت گیری های برنامه درسی رابطه مثبت مشاهده شد (001/0>p). نتیجه گیری: با توجه به اهمیت جهت گیری های برنامه درسی برای موفقیت در تدریس و یادگیری، پیشنهاد می شود اقدامات لازم در خصوص تغییر جهت گیری استادان و حرکت به سمت جهت گیری های انسان گرایانه و سازنده گرایی اجتماعی توسط دست اندرکاران صورت پذیرد.